ترک ریتالین
ریتالین چیست ؟
ریتالین یک متیل فنیدیت است که در واقع محرک سیستم عصبی مرکزی است. متیل فنیدیت ها اثرات مشابه و کاربردهای دارویی مشابه آمفتامین و کوکائین دارند. ریتالین به صورت قرص و کپسول وجود دارد و بیشتر برای کودکان و بزرگسالان به دلیل اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) یا نارکولپسی تجویز می شود. ریتالین هنگامی که طبق نسخه توسط متخصص و با تشخیص صحیح استفاده شود، اثر آرام بخشی دارد و به آنها کمک می کند تا روی کارهایشان تمرکز کنند. توافق گسترده ای وجود دارد که ریتالین، در صورت تجویز و مصرف طبق دوز ثبت شده در نسخه، یک داروی نسبتا بی خطر است.
اگرچه ریتالین اثر قابل توجهی در درمان اختلاب بیش فعالی و کمبود توجه نشان داده است، ریتالین همچنین دارای سو مصرف بالایی است. در موج تجویز نسخه های ریتالین در سراسر دهه 1990، در نتیجه سو مصرف افزایش یافت. ریتالین به ویژه به عنوان یک داروی تفریحی خطرناک است، هم به این دلیل که مصرف کنندگان تفریحی معمولا دوزهای بسیار بیشتری از آنچه تجویز می شود مصرف می کنند و هم به این دلیل که مصرف کنندگان تفریحی معمولا قرص ها را خرد می کنند و آنها را استنشاق می کنند یا تزریق می کنند که از این طریق دارو را خیلی سریعتر از آنچه در نظر گرفته شده به بدن می رسانند.
سو مصرف ریتالین و اثرات آن
مانند همه آمفتامین ها، ریتالین هوشیاری و تمرکز را افزایش می دهد. برای افزایش بهره وری، اغلب توسط متخصصان، دانشجویان و ورزشکاران مورد سو مصرف قرار می گیرد. این ماده به دلیل پتانسیل بالای سو مصرف، ماده ای است که باید تحت کنترل قرار گیرد.
مصرف متیل فنیدیت ها مانند ریتالین در ایالات متحده به طور قابل توجهی بیشتر از سایر کشورها است. این احتمالا به دلیل در دسترس بودن آن است. بسیاری از دانشجویانی که داروی ریتالین برای آنها تجویز می شود، داروهای خود را به دانشجویان دیگر داده اند یا برای کمک به مطالعه آنها به فروش می رسانند. دانش آموزان همچنین با ریتالین به راحتی احساس سرخوشی می کنند.
اثرات ریتالین معمولا بین 3-4 ساعت ادامه دارد. نیمه عمر ریتالین (چقدر طول می کشد تا نیمی از دارو در بدن اثر بگذارد) بسته به عوامل بیشماری، بسیار متغیر است. برای کودکان، تقریبا 2.5 ساعت است. برای بزرگسالان تقریبا 3.5 ساعت است. بسته به مدت زمانی که کاربر ریتالین را مصرف کرده است، در میان عوامل دیگر، نیمه عمر می تواند به 7.7 ساعت نیز برسد.
کسانی که از ریتالین سو مصرف می کنند معمولا در تلاشند اثرات دارو را تشدید کنند، از جمله سرخوشی که به طور کلی در دوزهای درمانی مشاهده نمی شود. افراد با تشخیص درست ADHD معمولا هنگام مصرف ریتالین سطح انرژی را به طور قابل توجهی افزایش نمی دهند، اما افرادی که دچار این اختلال نیستند اغلب این کار را می کنند زیرا دارو به طور متفاوتی روی آنها تأثیر می گذارد. افرادی که از ریتالین با دوزهای نامناسب، بدون نسخه پزشک یا از طریق استنشاق کردن و یا تزریق دارو سو مصرف می کنند، خطر عوارض جانبی منفی را دارند، از جمله:
- اشتهای سرکوب شده
- اضطراب
- درد قفسه سینه
- تغییر فشار خون
- مصرف بیش از حد
- گیجی
- تهوع و استفراغ
- توهم
- تشنج
- سردرد
- تحریک پذیری
- بیخوابی
- پارانویا
- خستگی
- افزایش ضربان قلب
- عصبی بودن
- حساسیت بیش از حد
- موارد وحشت زدگی
عوارض جانبی بسته به اینکه فرد دچار اختلال بیش فعالی و کم توجهی است یا خیر، می تواند متفاوت باشد. درست مثل همه داروها، وقتی کسی دارویی را برای او تجویز نمی کند، عوارض جانبی منفی می تواند متفاوت و یا بیشتر باشد. کسانی که دارای اختلالات خلقی هستند، مانند اختلال دو قطبی، که از ریتالین استفاده می کنند، ممکن است علائم و رفتارهای حتی بدتری را تجربه کنند. این به این دلیل است که ریتالین یک محرک سیستم عصبی مرکزی است. بنابراین مهم است که قبل از شروع مصرف هر داروی محرک، مانند ریتالین با پزشک متخصص مشورت کنید.
علائم اعتیاد به ریتالین
دقیقا مانند سایر محرک ها، ریتالین سطح دوپامین را که به گیرنده های عصبی مغز می رسد، افزایش می دهد. دوپامین یک ماده شیمیایی طبیعی در مغز است که برای فعال سازی سیستم پاداش مغز ضروری است. سیستم پاداش دهی مغزی، رفتاری را تقویت می کند که تولید دوپامین را فعال می کند. ریتالین با نگه داشتن سطح دوپامین در سطح سالم، افزایش توجه، تمرکز و کنترل تکانه ها، این انتقال دهنده ها را مسدود می کند. با این حال، ریتالین مقدار بسیار بیشتری از دوپامین را برای رسیدن به گیرنده های مغز برای کسانی که بیش فعالی ندارند، تحت تأثیر قرار می دهد. پس از سو مصرف مکرر ریتالین اساسا به یک رفتار آموخته شده تبدیل می شود و مجبور به مصرف ریتالین، بدون در نظر گرفتن عواقب آن می شود.
علایم آشکار در ادامه استفاده از ریتالین با وجود تمایل به ترک آن وجود دارد. اگر کسی تشخیص دهد که استفاده از ریتالین عواقب منفی شدیدی دارد، اما هنوز نمی تواند به تنهایی ترک کند، احتمالا اعتیاد به ریتالین دارد. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ملاک های اعتیاد را مشخص می کند. علائم اعتیاد به ریتالین عبارتند از:
- مصرف ریتالین در مقادیر بیشتر یا طولانی تر از زمان تجویز شده
- صرف زمان زیادی برای به دست آوردن، استفاده یا بازیابی از ریتالین
- احساس ولع و تمایل به استفاده از ریتالین
- غفلت از مسئولیت های در خانه، محل کار یا مدرسه
- ادامه استفاده از ریتالین، حتی وقتی که در روابط با مشکل روبرو می شوند
- ترک فعالیت های مهم اجتماعی، شغلی یا تفریحی به دلیل استفاده از ریتالین
- استفاده از ریتالین بارها و بارها، حتی زمانی که سلامت شما را به خطر بیندازد.
- ادامه استفاده از ریتالین، حتی زمانی که می دانید از نظر جسمی یا روانی با مشکل رو به رو هستید.
- نیاز به ریتالین بیشتر برای رسیدن به اثر مورد نظر به دلیل افزایش مقاومت بدن نسبت به دارو
- تجربه علائم ترک به دلیل قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز
- تغییر ناگهانی خلق و خو
- منزوی کردن از خانواده یا دوستان
علائم ترک ریتالین
علائم ترک ریتالین همراه با سو مصرف ریتالین شامل موارد زیر می شود:
- خستگی
- خواب سنگین
- احساس گرسنگی شدید
- موارد وحشت زدگی (panic attack)
- کابوس
- افسردگی
هیچ کس از ابتلا به اختلال مصرف مواد در امان نیست. داروهای اعتیاد آوری مانند ریتالین، از نظر درمانی استفاده می شوند، اما بیماران به ندرت دچار اختلال در استفاده می شوند، به شرطی که از برنامه درمانی پزشک پیروی کنند. هنگامی که افراد شروع به سواستفاده از ریتالین می کنند، در قلمرو خطرناک و ناآشنایی گمراه می شوند. مشکل از آنجایی آغاز می شود که با افزایش دوز، عوارض جانبی بالقوه و ریسک آسیب نیز افزایش می یابد. ترک ریتالین نیز مانند ترک سایر مواد مخدر باید در صورت شدید بودن علائم ترک تحت نظر شخص متخصص صورت پذیرد که این شرایط در مرکز ترک اعتیاد خانه سپید به همراهی متخصصین و مشاورین برای شما فراهم آورده شده است.
