ترک به قرص
آیا قرص هایی مصرف می کنید که توسط پزشک برای شما تجویز شده است یا قرص هایی را که از دوست خود تهیه کرده اید یا از جای دیگری خریده اید، مصرف می کنید؟ اگر نگران این موضوع هستید که دچار اعتیاد شوید، به خصوص اگر از داروهای خاصی به صورت تفریحی استفاده می کنید، باید بدانید تفاوتی بین مصرف دارو و سو مصرف آن وجود دارد.
برخی از داروها و قرص ها شکل دهنده عادت یا اعتیاد آور هستند و باعث ایجاد “وابستگی جسمی” می شوند، جایی که بدن شما با آنها سازگار می شود و انتظار مصرف دارو را دارد. این بدان معنا نیست که اگر این تصمیم شما و پزشک است، باید از مصرف آن قرص ها خودداری کنید. این بدان معنی است که شما باید در مورد عوارض جانبی احتمالی یک دارو و اینکه آنها از مزایای آن بیشتر هستند با دکتر خود مشورت کنید.
مصرف دارو در خارج از هدف طبیعی آن چیزی است که سو مصرف مواد نامیده می شود. به عنوان مثال، شاید پزشک برای حملات وحشت بنزودیازپین مانند زاناکس را برای شما تجویز کرده باشد. اما به جای اینکه از دستورالعمل هایی که پزشک به شما داده است را اجرا کنید، در چند مورد آن را تفریحی و همراه با نوشیدنی مصرف کنید. این امر نه تنها فوق العاده خطرناک است، بلکه می تواند نشانه ای از مصرف مسئله دار مواد مخدر باشد.
سو مصرف قرص ها و داروهای تجویز شده در واقع به مصرف دارو به روشی است که توسط پزشک تجویز نشده است، گفته می شود. سو مصرف قرص های تجویز شده از مصرف مسكن تجویز شده برای كمردرد دوست شما گرفته تا استنشاق كردن آن برای رسیدن به سرخوشی را شامل می شود. سو مصرف قرص های تجویز شده به عنوان یک مشکل فزاینده، می تواند همه گروه های سنی از جمله نوجوانان را تحت تأثیر قرار دهد. داروهای تجویزی که اغلب مورد سو مصرف قرار می گیرند شامل مسکن های افیونی، داروهای ضد اضطراب، آرامبخش ها و محرک ها هستند. شناسایی زود هنگام سو مصرف داروهای تجویز شده و مداخله زودهنگام می تواند از تبدیل مسئله به اعتیاد جلوگیری کند.
علائم سو مصرف قرص
علائم و نشانه های سو مصرف قرص های تجویزی به داروی خاص مصرفی بستگی دارد. به دلیل خاصیت تغییر دهنده ذهن، بیشترین سو مصرف داروهای تجویز شده عبارتند از:
مواد افیونی که برای درمان درد استفاده می شود، به عنوان مثال داروهای حاوی اکسی کدون مانند Oxycontin و Percocet و داروهای حاوی هیدروکدون.
- یبوست
- حالت تهوع
- احساس سرخوشی
- سرعت تنفس آهسته
- خواب آلودگی
- گیجی
- هماهنگی ضعیف
- افزایش دوز مورد نیاز برای تسکین درد
- بدتر شدن یا افزایش حساسیت به درد با دوزهای بالاتر (هایپرالژیا)
داروهای ضد اضطراب و آرامبخش مانند آلپرازولام (زاناکس) و دیازپام (والیوم) و خواب آورها مانند زولپیدم (آمبین) برای درمان اضطراب و اختلالات خواب استفاده می شود.
- تمرکز ضعیف
- سرگیجه
- مشکلات حافظه
- تنفس کند
محرک ها مانند متیل فنیدیت (ریتالین) ، دکستروآمفتامین و آمفتامین و دکستروآمفتامین (دکسدرین) که برای درمان اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) و برخی اختلالات خواب استفاده می شود.
- فشار خون بالا
- افزایش دمای بدن
- کاهش اشتها
- بیخوابی
- تحریک پذیری
- اضطراب
- پارانویا
تشخیص اعتیاد به قرص
پزشکان به طور کلی تشخیص سو مصرف قرص های تجویز شده را بر اساس سابقه پزشکی و پاسخ به سوالات دیگر تنظیم می کنند. در برخی موارد، برخی علائم و نشانه ها نیز سرنخ هایی را ارائه می دهند. آزمایش خون یا ادرار می تواند مصرف انواع مختلفی از داروها را نشان دهد. این آزمایشات همچنین می تواند پیشرفت فردی را که تحت درمان است ردیابی کند.
درمان سو مصرف قرص
گزینه های درمان سو مصرف قرص های تجویزی، بسته به نوع داروی مصرفی و نیاز شما متفاوت است. اما مشاوره، یا گاهی روان درمانی، به طور معمول یک قسمت اصلی از درمان است. درمان همچنین ممکن است به ترک (سم زدایی)، داروهای ترک اعتیاد و پشتیبانی برای بهبودی نیاز داشته باشد. متخصصین و مشاورین در مرکز ترک اعتیاد خانه سپید برای همراهی شما در این مسیر آماده هستند.
مشاوره برای ترک قرص
یک مشاور متخصص الکل و مواد مخدر یا سایر متخصصان اعتیاد می توانند مشاوره فردی، گروهی یا خانوادگی ارائه دهند که می تواند به شما کمک کند:
- تعیین اینکه که چه عواملی ممکن است منجر به سو مصرف قرص های تجویز شده مانند مشکل اساسی بهداشت روان یا مشکلات رابطه ای شده است.
- آموزش مهارت های لازم برای مقاومت در برابر ولع مصرف، جلوگیری از سو مصرف قرص ها و جلوگیری از عود مشکلات قرص های تجویز شده
- آموزش استراتژی های توسعه روابط مثبت
- آموزش راه های درگیر شدن در فعالیت های سالم را که مربوط به مواد مخدر نیستند.
- مراحلی را که باید طی کنید در صورتی که عود مجدد اتفاق بیفتد.
ترک قرص
بسته به داروی تجویز شده و مصرف آن، سم زدایی نیز ممکن است به عنوان بخشی از درمان مورد نیاز باشد. ترک می تواند خطرناک باشد و باید تحت مراقبت پزشک انجام شود.
- برداشت مواد افیونی کاهش مخدر شامل کاهش تدریجی دوز دارو تا زمانی که دیگر استفاده نشود، می شود. سایر داروها مانند کلونیدین، دارویی که عمدتا برای فشار خون بالا استفاده می شود، می توانند به مدیریت علائم ترک مواد مخدر کمک کنند. بوپرنورفین، همراه با نالوکسان (سوبوکسون) یا متادون ممکن است توسط پزشکان تحت شرایط خاص، تنظیم شده و تحت نظارت قانونی استفاده شود تا علائم ترک داروهای مسکن افیونی، کاهش یابد. داروهایی که هر ماه یک بار توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تزریق می شود، ممکن است به افراد کمک کند تا در طول دوره نقاهت، خود را از مواد افیونی دور نگه دارند.
- ترک داروهای ضد اضطراب و آرامبخش ها اگر مدت ها از داروهای مسکن یا قرص های ضد اضطراب استفاده کرده اید، ممکن است هفته ها به تدریج کاهش یابد. به دلیل علائم ترک، ممکن است طول بکشد تا بدن شما با دوزهای پایین دارو سازگار شود و سپس به عدم مصرف عادت کند. برای تثبیت خلق و خو، مدیریت مراحل نهایی کاهش یا کمک به اضطراب، ممکن است به انواع دیگر داروها نیز نیاز داشته باشید. شما باید از نزدیک با پزشک خود در اتباط باشید.
- ترک محرک هیچ داروی مورد تایید FDA برای درمان ترک محرک وجود ندارد. درمان معمولا کاهش مصرف دارو و تسکین علائم ترک مانند مشکلات خواب، خستگی و افسردگی است.
اگر فکر می کنید در استفاده از قرص مشکلی دارید با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است از گفتگو در مورد آن خجالت بکشید، اما به یاد داشته باشید که متخصصان پزشکی آموزش دیده اند تا به شما کمک کنند، نه اینکه در مورد شما قضاوت کنند. مقابله با مشکل زودتر از آن که به اعتیاد تبدیل شود و منجر به مشکلات جدی تری شود، آسان تر است. متخصصین و مشاورین در مرکز ترک اعتیاد خانه سپید برای همراهی شما در این مسیر آماده هستند.
