کراک چیست؟

 کوکائین و کراک  از لحاظ ظاهری متفاوت به نظر می رسند اما این داروها هیچ تفاوتی از نظر دارویی با هم ندارند. تفاوت اصلی بین کوکائین و کراک این است که کوکائین یک پودر است و کراک یک سنگ است. اما تفاوت اصلی این دو مواد در نحوه مصرف آنهاست. کوکائین روش های استفاده زیادی دارد که شامل خرخر کردن ، تزریق و بلعیدن است. در حالی که کراک فقط می‌تواند  دود شود و خطرناک است و خطر ابتلا به اعتیاد را افزایش می دهد. کراک از آنجایی که دود می شود زودتر به مغز رسیده و ترک آن سخت تر است. ترک کراک ممکن است علائمی مانند افسردگی و اضطراب و همچنین اشتیاق شدید بازگشت  به این مواد را ایجاد کند. فردی که به کراک معتاد شده است ، وابستگی جسمی و روانی به آن پیدا کرده  و هنگام ترک پیامد های ترک را نیز تجربه خواهد کرد. ترک کراک باعث تغییراتی در مغز و سیستم عصبی بدن می شود. هنگامی که فرد معتاد مصرف کراک را متوقف می کند ، بدن وی باید حتما یک دوره کامل ترک را زیر نظر پزشک مربوطه طی کند.

علائم  ترک کراک

در حین ترک، فرد علائم ناخوشایند زیادی مانند افسردگی ، خستگی ، اضطراب ، تغییرات خلقی ، بی قراری ، تحریک یا خواب‌های ناخوشایند و پریشانی را تجربه می کند. علائم جسمی و روانی  و تحمل کردن فرد در حین ترک بستگی به  مدت زمان اعتیاد و  شدت اعتیاد دارد. کراک اعتیاد جسمی و روانی دارد. از آنجا که غلبه کردن به ترک بسیار دشوار است ، باید فرد مصرف کننده تحت نظر پزشک مورد نظر معالجه شود.

مدت زمان ترک‌

مدت زمان ترک کراک ،  برای هر فرد  متفاوت است و بر اساس عوامل مختلفی طبقه بندی می شود. اینها بستگی به قدرت بدنی ، تحمل ، شدت و مدت زمان اعتیاد دارد. ترک می تواند از 30 دقیقه تا 72 ساعت پس از آخرین دوز کراک  شروع شود.  علائم جسمی ترک به طور معمول از 1 تا 3 ماه طول می کشد ، در هفته اول ترک کراک ، فرد به طور کلی از علائم شدید جسمی بهبود یافته است و ممکن است خود فرد هم  احساس کند که بهبود یافته است. بسیاری از افراد ناخواسته مراقب خود را کنار گذاشته و در این مدت در برابر عود آسیب پذیر می شوند. برای جلوگیری از عود مجدد در روند ترک ، مهم است که سم زدایی در یک مرکز درمان دارویی انجام شود و یک پزشک پشتیبانی برای کمک به او در روزهای سخت حاضر باشد چرا که  ممکن است تجدید مصرف در آینده وجود داشته باشد. پس از اتمام سم زدایی ، پیروی از توصیه های متخصصان و پزشکان اعتیاد ، قاعدتا ورود به یک برنامه ترک اعتیاد در بیماران بستری یا سرپایی ، امری حیاتی و مهم  است. در ساعات اولیه  ترک ، فرد  ممکن است علائمی مانند بدن درد را تجربه کند. اضطراب ، بی خوابی ، خستگی شدید ، تحریک پذیری و ولع مصرف در طی 24 ساعت اول طبیعی است. پس از گذشت دوره اولیه ، توهمات به طور کلی فروكش می شوند. در طی هفته اول ترک ، علائم دیگری نیز ایجاد می شود ، از جمله تحریک پذیری ، خستگی مفرط ، مشکل خواب و کمبود انگیزه ، هفته دوم  میل به مواد  شدیدتر می شود و افسردگی غالباً ایجاد می شود. و مغز به  روند ترک واکنش نشان می دهد که در این دوره ممکن است اضطراب و بی قراری برگردد. هفته های سه و چهار ، بدن هنوز در حال تغییر است و تغییرات خلقی نسبتاً مکرر است. گرچه در این زمان اشتیاق جسمی به ترک کاهش پیدا می کند.

سم زدایی کراک چگونه است؟

سم  ، در واقع عملکرد طبیعی بدن است. در سم زدایی ، مواد مضر از بدن خارج شده و سموم را از سیستم خود دفع می کند. از آنجا که موادی  مانند کراک وارد بدن می شود ، اوایل ترک ، روند سم زدایی آغاز می شود. روش های لازم برای سم زدایی در مراکز پزشکی و درمانی وجود دارد و یک فرد بیمار می تواند از مراقبت های مداوم در یک محیط امن بهرمند شود.  توصیه می شود در یک مرکز درمانی سم زدایی کنید تا با علائم ترک  کمتری روبرو شوید و راحت ترین تجربه ممکن را برای خود و عزیزانتان ایجاد کنید. سم زدایی از مواد ، اولین قدم برای درمان است.  فرد باید با پزشک خود مرتب  در ارتباط باشد تا مطمئن شود که سم زدایی در حین  ترک  برای سلامتی او خطرناک نیست. به طور مثال کمبود آب در این مرحله یکی از خطرات است که  اسهال و تعریق زیاد باعث می‌شود فرد کم کم با  کم آبی و کمبود مواد مغذی روبه رو شود.  اعتیاد به کراک یک بیماری جدی است و سعی در مقابله با آن بدون کمک پزشکی می تواند بسیار خطرناک باشد. با اینکه  این مواد تأثیرات زیادی بر روی بدن و ذهن می گذارد ، و علائم شدید جسمی و روانی ممکن است رخ دهد ، اما شما می توانید با درمان صحیح، بطور کامل ریشه آن را از بین ببرید.

‌

حرف آخر:

افراد معتاد به کراک اغلب در هنگام ترک در یک مرکز درمان  مواد مخدر ، بیشترین شانس بهبودی را دارند. برنامه های درمانی توسط  پزشکان و متخصصان انجام می شود که بر اساس نیازهای هر بیمار درمان صورت می گیرد. اعتیاد ، قابل درمان است و نگذارید که روند بهبودی را به تنهایی  طی کنند. افرادی هستند که می توانند به   در این زمینه کمک کنند. علائم  ترک از دو ساعت بعد از مصرف مواد شروع می شود. برخی از افراد ۳۰ دقیقه بعد از آخرین مصرف ، هوس می کنند دوباره مصرف کنند، در حالی که علائم و زمان انتظار برای هر فرد  معتاد در حال ترک متفاوت است. علائم ترک می تواند شدید باشد و شامل توهم یا احساس خارش پوست باشد و گاهی باعث افسردگی در فرد می شود. به همین دلیل مهم است که در این مرحله تنها نمانند. علائم دیگر شامل حالت تهوع ، استفراغ ، اسهال و تعریق شدید است. در هفته های  اول و دوم  بی نظمی در خواب و  خستگی  یکی از عوارض جانبی شایع ترک در این دوره زمانی است. در شرایطی که علائم ممکن است با گذشت زمان کاهش یابد ، افراد ممکن است نسبت به بهبودی  تحریک پذیر یا بی احساس باشند. افسردگی می تواند همراه با اضطراب ادامه داشته باشد. در طی یک ماه علائم رایج  در این زمان شامل تندی اخلاق  و غیرقابل کنترل بودن،  افسردگی و اضطراب است. افراد همچنان  باید به مراقبت های حرفه ای خود ادامه دهند تا توانایی خود را کامل کنند.