همه چیز درباره اختلالات اضطرابی
اضطراب یک واکنش طبیعی در برابر استرس است و در برخی شرایط می تواند مفید باشد. این می تواند ما را از خطرات آگاه کند و به ما در آماده سازی و توجه کمک کند. اختلالات اضطرابی با احساس عادی عصبی یا اضطراب متفاوت است و شامل ترس یا اضطراب بیش از حد است. اختلالات اضطرابی شایع ترین اختلالات روانی است و دوره ای از زندگی تقریباً 30٪ از بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد. اما اختلالات اضطرابی قابل درمان هستند. درمان به بیشتر افراد کمک می کند زندگی طبیعی داشته باشند.
اختلالات اضطرابی چقدر شایع هستند؟
فهرست
درصد تخمینی بزرگسالان ایالات متحده که دارای اختلالات اضطرابی مختلف هستند عبارتند از:
فوبیا: 7٪ تا 9٪
اختلال اضطراب اجتماعی: 7٪
اختلال هراس: 2٪ – 3٪
آگورافوبیا: 2٪
اختلال اضطراب عمومی: 2٪
اختلال اضطراب جدایی: 1٪ – 2٪
اختلالات اضطرابی باعث می شود افراد سعی کنند از موقعیت هایی که علائم استرس آنها را تحریک یا بدتر می کند ، دوری کنند. به همین دلیل، عملکرد شغلی ، کار در مدرسه و روابط شخصی می تواند تحت تأثیر قرار گیرد.
انواع اختلالات اضطرابی
اختلال اضطراب عمومی
اختلال اضطراب عمومی شامل نگرانی مداوم و بیش از حد است که فعالیت های روزمره را مختل می کند. این نگرانی و تنش مداوم ممکن است با علائم جسمی مانند بی قراری ، احساس خستگی ، مشکل در تمرکز ، سرگیجه، تپش قلب، تنش عضلانی یا مشکلات خواب همراه باشد. این نگرانی ها اغلب مربوط به امور روزمره مانند مسئولیت های شغلی ، بهداشت خانواده یا امور جزئی مانند کارهای خانه ، تعمیرات ماشین یا قرار ملاقات می باشد.
اختلال هراس
این اختلال با احساس وحشت ناگهانی که گاه بطور مکرر و بدون هشدار اتفاق می‌افتد، مشخص می شود. هنگام بروز اختلال هراس، چندین مورد از این علائم به صورت ترکیبی بروز می کند:
تپش قلب ، ضربان قلب یا ضربان قلب سریع
تعریق
لرزیدن یا لرزیدن
احساس تنگی نفس یا احساس خفگی
درد قفسه سینه
احساس سرگیجه ، سبکی سر یا ضعف
احساس خفگی
لرز یا گرگرفتگی
حالت تهوع یا دردهای شکمی
ترس از مردن
از آنجا که علائم بسیار شدید است ، بسیاری از افرادی که دچار اختلال هراس می شوند ممکن است باور کنند که دچار حمله قلبی یا بیماری خطرناک دیگری شده اند و سریعا به پزشک مراجعه کنند. میانگین سنی بروز اختلال وحشت 23-22 سال است و در خانم ها بیشتر از آقایان رخ می دهد. حملات هراس ممکن است با سایر اختلالات روانی مانند افسردگی یا PTSD نیز رخ دهد.
فوبیا
فوبیا نوع دیگری از اختلال اضطرابی است که باعث می شود فرد ترس شدید ، غیر منطقی و بیمار گونه نسبت به یک موقعیت ، موجود زنده ، مکان یا شی داشته باشد. فوبیا یک اختلال روانی قابل تشخیص است. فرد در مواجهه با منبع هراس خود دچار پریشانی شدید خواهد شد. این امر می تواند از عملکرد طبیعی آن ها جلوگیری کند و گاهی منجر به حملات هراس می شود.
فوبیا معمولاً در پنج دسته کلی قرار دارند:
ترس مربوط به حیوانات (عنکبوت ، سگ ، گربه حشرات)
ترس مربوط به محیط طبیعی (ارتفاعات ، رعد و برق ، تاریکی، آب)
ترس مربوط به خون ، آسیب یا مسائل پزشکی (تزریق آمپول، شکستگی استخوان )
ترس مربوط به شرایط خاص (پرواز ، سوار شدن بر آسانسور ، رانندگی)
سایر (خفگی ، صداهای بلند ، غرق شدن)
آگورافوبیا
آگورافوبیا ترس از قرار گرفتن در شرایطی است که فرار ممکن است دشوار باشد ، یا در صورت بروز علائم وحشت ممکن است کمکی در دسترس نباشد. فرد مبتلا به آگورافوبیا این ترس را در دو یا چند موقعیت زیر تجربه می کند:
استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی
قرار گرفتن در مکان های بسته
در صف ایستادن یا در جمع بودن
بیرون بودن از خانه به تنهایی
فرد برای قرار گیری در این مکان ها به یک همراه نیاز دارد تا بتواند ترس یا اضطراب خود را تحمل کند. آگورافوبیای درمان نشده می تواند چنان جدی شود که فرد نتواند از خانه خارج شود. در صورتی که ترس بیمار گونه داشته باشید یا اینکه استرس به طور قابل توجهی در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد کند ،باید سریعا به پزشک مراجعه کرد و تحت درمان قرار گرفت.
اختلال اضطراب اجتماعی (که قبلاً هراس اجتماعی نامیده می شد)
فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی از اینکه در تعاملات اجتماعی خجالت بکشد، تحقیر شود ، طرد شود یا به او نگاه کنند ، اضطراب و ناراحتی قابل توجهی دارد. افراد مبتلا به این اختلال سعی می کنند از شرایط پیشگیری کرده یا با اضطراب زیادی آن را تحمل کنند. مثال های معمول این اختلال ترس شدید از سخنرانی در جمع ، ملاقات با افراد جدید یا خوردن / آشامیدن در جمع است. ترس یا اضطراب اجتماعی باعث اختلال در عملکرد روزانه می شود و حداقل شش ماه طول می کشد.
اختلال اضطراب جدایی
فرد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، بیش از حد از جدایی از افرادی که به آنها وابسته است می ترسد و نگران است. این احساس فراتر از سن مناسب فرد است ، (حداقل چهار هفته در کودکان و شش ماه در بزرگسالان) و باعث مشکلاتی در عملکرد می شود. فرد مبتلا به اختلال اضطراب جدایی ممکن است به طور مداوم نگران از دست دادن نزدیک ترین فرد به خود باشد ، ممکن است از رفتن یا خارج شدن از خانه یا خوابیدن بدون آن شخص بترسد یا کابوس های جدایی را تجربه کند. علائم جسمی پریشانی اغلب در کودکی ایجاد می شود ، اما علائم ممکن است در بزرگسالی نیز وجود داشته باشد.
تشخیص و درمان
اولین قدم این است که به پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید مشکلی در ایجاد علائم وجود ندارد. اگر یک اختلال اضطرابی تشخیص داده شود ، یک متخصص بهداشت روان می تواند در بهترین روش درمانی با شما همکاری کند. متاسفانه ، بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به دنبال کمک نیستند. آنها درک نمی کنند که بیماری آن ها شامل درمان های موثری است.
اگرچه هر اختلال اضطرابی ویژگی های منحصر به فردی دارد ، اما اکثر آنها به دو نوع درمان به خوبی پاسخ می دهند: روان درمانی و داروها. این درمان ها را می توان به تنهایی یا به صورت ترکیبی انجام داد. رفتار درمانی شناختی (CBT) ، نوعی گفتاردرمانی است که به فرد کمک می کند طرز تفکر ، عکس العمل و رفتاری متفاوت را بیاموزد تا احساس اضطراب کمتری داشته باشد. داروها اختلالات اضطرابی را درمان نمی کنند ، اما می توانند علائم را تسکین دهند. بیشترین داروهای مورد استفاده ، داروهای ضد اضطراب (که عموما فقط برای مدت کوتاهی تجویز می شوند) و داروهای ضد افسردگی هستند. مسدود کننده های بتا ، که برای بیماری های قلبی استفاده می شود ، گاهی اوقات برای کنترل علائم جسمی اضطراب استفاده می شود.
کلام آخر
اضطراب یک احساس ناراحتی مانند نگرانی یا ترس است که می تواند خفیف یا شدید باشد. هر کس در دوره ای از زندگی خود احساس اضطراب دارد. به عنوان مثال ، ممکن است از نشستن در جلسه امتحان ، یا انجام آزمایش پزشکی یا مصاحبه شغلی احساس نگرانی و اضطراب کنید. اگر چه احساس اضطراب در زمان های خاص کاملاً طبیعی است، اما اگر بر زندگی روزمره شما تاثیر بگذارد یا باعث پریشانی شما شود، باید به پزشک مراجعه کنید. بدین منظور، شما می توانید به کلینیک درمانی خانه سپید مراجعه کنید. این کلینیک با داشتن کادری مجرب و متخصص، آماده خدمت رسانی به شما عزیزان است. برای کسب اطلاعات بیشتر تماس بگیرید.
