دیکلوفناک برای ترک

 یک گروه از داروها به نام داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی وجود دارند که دارای اثرات ضد درد و ضد التهاب هستند و فاقد کورتون(کورتیکواستروئید) می باشند.
داروهای تسکین دهنده ی درد ضد التهاب مانند دیکلوفناک که به ضد درد های NSAIDs معروف هستند در تسکین دردهایی نظیر آرتریت (التهاب مفاصل)،رگ به رگ شدن عضلات یا ضرب دیدگی استخوان،نقرس،میگرن،درد دندانی و دردهای پس از عمل جراحی کاربرد دارند. داروهای تسکین دهنده ی درد ضد التهاب مانند دیکلوفناک که به ضد درد های NSAIDs معروف هستند در تسکین دردهایی نظیر آرتریت (التهاب مفاصل)،رگ به رگ شدن عضلات یا ضرب دیدگی استخوان،نقرس،میگرن،درد دندانی و دردهای پس از عمل جراحی کابرد دارند.

این دارو با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند.
دیکلوفناک با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز،منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند.در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين،درد و التهاب کاهش می یابد.
این دارو یک مسکن خیلی خوب محسوب می شود و با کاهش التهاب و تسکین درد به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند.
دیکلوفناک عوارض نسبتا کمی دارد و بعضی از این عوارض در ایران بیش از سایر نقاط جهان مشاهده شده است مثلا مواردی از فلج عضلات در مصرف عضلانی دیکلوفناک در ایران دیده شده که همین امر موجب منع مصرف دیکلوفناک در مراکز غیر بیمارستانی شده است.
دیکلوفناک با مسدود کردن اثر آنزیم سیکلوکسیژناز،منجر به کاهش ساخت ماده ای شیمیایی به نام پروستاگلاندين در بدن می شود که مسئول ایجاد درد و التهاب در ناحیه ی آسیب دیده می باشند.در نتیجه با مهار آنزیم های سکلوکسیژناز و کاهش تولید پروستاگلاندين،درد و التهاب کاهش می یابد.
دیکلوفناک به صورت دو ملح تولید می شود: ديكلوفناك سدیم و دیکلوفناک پتاسیم .
تفاوت اصلی بین این دو نوع این است که جذب دیکلوفناک پتاسیم در بدن سریع تر می باشد در نتیجه با اثر سریع تر در درد های حاد و ناگهانی که نیاز به تسکین سریع درد وجود دارد،دیکلوفناک پتاسیم انتخاب بهتری می باشد.
مصرف دیکلوفناک در افرادی که مبتلا به بیماری های قلب و عروق می باشند یا سابقه ی حمله ی قلبی یا سکته دارند،مناسب نمی باشد به علت اینکه این دارو تا حدودی ریسک حمله و سکته های قلبی در افراد مستعد را افزایش می دهد.لذا در صورت سابقه ی بیماری های قلبی حتما با پزشک یا داروساز خود در مورد داروی ضد درد مناسب ،مشورت نمایید.
این دارو به صورت قرص خوراکی ،ژل موضعی ،چسب پوستی،قطره ی چشمی و آمپول تزریقی نیز موجود می باشد.

عوارض قرص دیکلوفناک چیست ؟

با مصرف طولانی مدت دارو خطر خونریزی گوارشی از معده و روده افزایش می یابد.مهم ترین و شایع ترین عارضه ، اختلالات گوارشی است.

تداخل دارویی قرص دیکلوفناک با چه داروهایی است؟
۱-مصرف همزمان قرص دیکلوفناک با سایر داروهای ضدالتهابی استروئیدی و غیر استروئیدی باعث خونریزی و یا زخم معده می شود.

۲-داروهای ضد فشار خون و مُدرها

۳-استفاده همزمان از سیکلوسپورین (داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی که در پیوند اعضا بکار می رود) با قرص دیکلوفناک باعث آسیب کلیوی می شود.

۴-در مصرف همزمان دیکلوفناک با داروهای سوءهاضمه باعث آسیب به دیواره معده می شود.

علائم درمانی دیکلوفناک

بزرگسالان و سالخوردگان

تسکین انواع دردها و التهابات در طیف وسیعی از شرایط ، از جمله:

۱- آرتریت روماتوئید ، آرتروز ، اسپوندیلیت آنکیلوزان ، نقرس حاد
۲- اختلالات حاد اسکلتی عضلانی مانند پری آرتریت (به عنوان مثال شانه منجمد) ، التهاب تاندون ، تنوسینوویت ، بورسیت
۳- سایر شرایط دردناک ناشی از ضربه ، از جمله شکستگی ، کمردرد ، رگ به رگ شدن ، کشیدگی ، دررفتگی
کودکان : قرص های دیکلوفناک سدیم 100 میلی گرم با انتشار طولانی مدت برای کودکان مناسب نیست.

مقدار مصرف دیکلوفناک در بزرگسالان :

روزانه یک قرص 100 میلی گرم دیکلوفناک سدیم در صورت لزوم ، دوز روزانه را می توان با مکمل با دوزهای معمول حاوی دیکلوفناک سدیم 25 میلی گرم یا 50 میلی گرم به 150 میلی گرم افزایش داد.
حداکثر دوز توصیه شده روزانه دیکلوفناک سدیم 150 میلی گرم است.

سالمندان: اگرچه فارماکوکینتیک دیکلوفناک سدیم در بیماران مسن به هیچ وجه از نظر بالینی مختل نمی شود ، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی باید در چنین بیمارانی که به طور کلی مستعد واکنش های جانبی هستند ، با احتیاط خاص استفاده شود. به ویژه توصیه می شود که کمترین دوز موثر در بیماران مسن ضعیف یا با وزن کم بدن استفاده شود (به اقدامات احتیاطی نیز مراجعه کنید) و بیمار باید از نظر خونریزی دستگاه گوارش در حین درمان با NSAID کنترل شود.