اعتیاد به کافئین و اثرات مصرف آن

کافئین محرکی است که باعث افزایش هوشیاری و افزایش تمرکز در مصرف کنندگان می شود. با این حال ، مصرف مداوم دارو ، ترکیب شیمیایی مغز را تغییر داده و می تواند باعث خستگی ، سردرد و حالت تهوع هنگام تلاش برای ترک آن شود.

اعتیاد به کافئین چیست؟

کافئین یک محرک سیستم عصبی مرکزی است که توانایی افزایش متابولیسم و ​​تقویت روحیه را دارد. این که از قهوه ، چای ، نوشیدنی های انرژی زا یا نوشابه باشد فرقی نمی کند، بسیاری از مردم احساس می کنند که برای افزایش هوشیاری و انگیزه کار ، صبح به کافئین “نیاز” دارند. بیش از 90٪ بزرگسالان به طور منظم در ایالات متحده کافئین مصرف می کنند و به طور متوسط ​​200 میلی گرم کافئین در روز مصرف می کنند. در بیشتر موارد ، مصرف نوشیدنی های کافئین دار یک عادت نسبتاً بی خطر و غیر مضر است. با این حال ، هنگامی که نیاز به کافئین از یک انتخاب دلپذیر و نیاز روزانه عبور می کند ، می تواند نشان دهنده اعتیاد باشد.

افراد می توانند خیلی سریع به قهوه و سایر نوشیدنی های کافئین دار وابستگی پیدا کنند. این به دلیل تغییرات شیمیایی است که مصرف مداوم در مغز ایجاد می کند. اگر کسی به طور روزمره کافئین بنوشد، پس از مدتی ، کاربر به کافئین بیشتری نیاز دارد تا همان اثرات هوشیاری را ایجاد کند. مشابه سایر داروها ، افرادی که به طور ناگهانی پس از مصرف طولانی مدت، کافئین مصرف نمی کنند ، دچار علائم ترک می شوند و احساس ولع می کنند.

بحث درباره اعتیاد به کافئین

علی رغم شباهت بین وابستگی به کافئین و مواد مخدر ، برخی از مقامات مراقبت های بهداشتی در مورد اینکه آیا وابستگی به کافئین می تواند به عنوان یک اعتیاد واقعی باشد، بحث می کنند. دلیل اصلی این امر این است که سایر مواد اعتیاد آور مانند آمفتامین و کوکائین، ناحیه مغز مرتبط با پاداش و انگیزه را بیشتر از کافئین تحریک می کنند. کافئین باعث افزایش دوپامین در مغز می شود ، اما آنقدر بزرگ نیست که بتواند مانند سایر داروها سیستم پاداش در مغز را متعادل کند. به همین دلیل ، انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) در حال حاضر اعتیاد به کافئین را به عنوان یک اختلال در مصرف مواد شناسایی نمی کند. با این حال ، مصرف کافئین را به عنوان یک بیماری بالینی تشخیص می دهد. سازمان بهداشت جهانی (WHO) اولین شرکت پزشکی بود که اعتیاد به کافئین را به عنوان یک اختلال بالینی به طور رسمی در سال 2012 تشخیص داد.

کافئین چگونه بر مغز تأثیر می گذارد؟

کافئین به دلیل روشی که این دارو بر مغز انسان تأثیر می گذارد و باعث ایجاد احساس هوشیاری در افراد می شود ، اعتیاد آور است. کافئین ، از طریق روده کوچک جذب شده و در جریان خون حل می شود. از آنجا که این ماده شیمیایی محلول در آب و چربی است ، می تواند وارد مغز شود.

کافئین از نظر ساختاری مشابه آدنوزین است ، ماده شیمیایی که باعث خواب آلودگی ما می شود. وقتی قهوه می نوشیم ، کافئین به گیرنده های آدنوزین مغز ما متصل می شود و از اتصال ماده شیمیایی با گیرنده ها جلوگیری کرده و باعث خستگی ما می شود. برای آن دسته از ما که مرتباً مقدار زیادی قهوه می نوشیم ، مغز ما گیرنده های آدنوزین بیشتری تولید می کند ، بنابراین برای بیدار ماندن قهوه بیشتری لازم است. کافئین همچنین باعث افزایش میزان آدرنالین می شود که باعث افزایش ضربان قلب ، پمپاژ خون و باز شدن مجاری تنفسی می شود.

اثرات کوتاه مدت مصرف کافئین

اثرات کافئین معمولاً طی 5 تا 30 دقیقه شروع می شود و می تواند از 8 تا 12 ساعت ادامه داشته باشد. کمتر از 200 میلی گرم کافئین (1 یا 2 فنجان قهوه) می تواند هوشیاری شما را بیشتر کند ، حال شما را بهتر می کند و احساس خستگی کمتری ایجاد می کند. همچنین می تواند باعث بهبود کار بدنی و تفکر شما شود.

مقادیر کم کافئین ممکن است باعث افزایش فشار خون ، افزایش ضربان قلب و دفع بیشتر ادرار شود. مصرف کافئین قبل از خواب، باعث اختلال در خواب می شود. ممکن است مدت زمان کمتری بخوابید یا خواب سبکی داشته باشید.

مقادیر بیشتری از کافئین (600 میلی گرم یا بیشتر) می تواند:

باعث لرزش می شود

شما را در خوابیدن دچار مشکل می کند

شما را خیلی آشفته می کند

باعث ضربان قلب سریع و نامنظم می شود

احساس تحریک پذیری ، بی قراری و عصبیانیت در شما ایجاد می کند

اثرات طولانی مدت مصرف کافئین

برخی از زنانی که بیش از 3 فنجان در روز می نوشند با افزایش سن ممکن است در معرض شکستگی استخوان (به خصوص در لگن) قرار بگیرند.

استفاده منظم از بیش از 600 میلی گرم کافئین ممکن است باعث اثرات کوتاه مدت ذکر شده در بالا شود. اثرات طولانی مدت در این سطح ممکن است شامل بی خوابی مزمن ، اضطراب مداوم ، افسردگی و مشکلات معده باشد. همچنین می تواند باعث فشار خون شود و یا فشار خون را بدتر کند.

بیش از 300 میلی گرم کافئین (حدود 2 تا 3 فنجان قهوه) در روز ممکن است به سقط جنین و نوزادانی با وزن کم مرتبط باشد. کافئین از طریق شیر مادر منتقل می شود ، که ممکن است کودک شما را تحریک کند و یا در خوابیدن دچار مشکل شود.

علائم ترک کافئین

ترک کافئین یک بیماری شناخته شده از نظر پزشکی است که وقتی افراد پس از ترک ناگهانی مصرف کافئین علائم قابل توجهی را تجربه می کنند ، رخ می دهد. این علائم به طور معمول در طی یک روز از ترک آن ظاهر می شوند و می توانند یک هفته یا بیشتر ادامه داشته باشند.

علائم ترک کافئین شامل موارد زیر است:

سردرد

تحریک پذیری

خستگی

اضطراب

مشکل در تمرکز

حالت افسردگی

لرزش

انرژی کم

کاهش تدریجی مصرف کافئین در طی چندین هفته می تواند به کاهش شدت علائم ترک کمک کند. بیشتر علائم اعتیاد به کافئین در 7-12 روز کاهش مصرف قابل حل است. در آن دوره ، مغز به طور طبیعی تعداد گیرنده های آدنوزین در هر سلول را کاهش می دهد ، و به کمبود ناگهانی کافئین پاسخ می دهد. اگر فردی بتواند مصرف را تا چند هفته دیگر کاهش دهد ، سطح گیرنده های آدنوزین در مغز به سطح پایه خود باز می گردد و اعتیاد از بین می رود.

کلام آخر

کافئین ماده‌ای اعتیاد آور است که ممکن است منجر به وابستگی جسمی شود. افرادی که به طور منظم کافئین مصرف می کنند ، باید میزان مصرف خود را کنترل کنند ، مانند محدود کردن مصرف فقط به یک یا دو فنجان قهوه در روز. اعتیاد به کافئین بیشتر در کسی اتفاق می افتد که از یک اختلال سلامت روانی هم زمان مانند بی خوابی رنج می برد و این می تواند ترک کافئین را برای او دشوار کند. اگر شما یا یکی از عزیزانتان به کافئین یا اختلال پیچیده دیگری اعتیاد دارد، با کلینیک ترک اعتیاد خانه سپید، تماس بگیرید و در مورد گزینه های درمان اطلاعات کسب کنید.